Η ιγμορίτιδα εμφανίζεται ως μία οξεία λοίμωξη των παραρρίνιων κόλπων αλλά σε ασθενείς με ευαισθησία οι επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις μπορούν να οδηγήσουν σε χρόνια ιγμορίτιδα.
Χαρακτηριστική εικόνα ιγμορίτιδας περιλαμβάνει συμπτώματα όπως η παραγωγή παχύρευστης και πυώδους βλέννας (πράσινης ή κίτρινης), πόνος στο πρόσωπο (ειδικά πάνω και κάτω απο τα μάτια), ρινική συμφόρηση και απώλεια όσφρησης.
Η ομοιοπαθητική μπορεί να βοηθήσει στην οξεία αλλά και στην χρόνια ιγμορίτιδα.
Στη χρόνια κατάσταση χορηγείται το βαθύτερο φάρμακο που ταιριάζει στον ασθενή (το λεγόμενο ιδιοσυγκρασιακό), το οποίο ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και έτσι καταπολεμά την προδιάθεση του οργανισμού να αναπτύσσει ιγμορίτιδες.
Δηλαδή παρατηρούμε οτι ο οργανισμός πλεον αντιστέκεται και δεν αναπτύσσει ιγμορίτιδα ως εξέλιξη π.χ. ενος κρυολογήματος, αλλά περιορίζεται σε ήπια συμπτώματα.
Στην οξεία κατάσταση, απο τα πολλά εξειδικευμένα φάρμακα ιγμορίτιδας, επιλέγεται το φάρμακο που καλύπτει τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της συγκεριμένης ιγμορίτιδας, το οποίο αρχίζει να δρα πολύ σύντομα (μέσα σε ώρες). Έτσι στην πλειονότητα των περιπτώσεων αποφεύγεται η αντιβίωση και τα ρινικά sprays.
