Οι Ιδιοπαθείς Φλεγμονώδεις Νόσοι του εντέρου δηλαδή η Νόσος του Crohn και η Ελκώδης Κολίτιδα αφορούν δυο ξεχωριστά αυτοάνοσα νοσήματα στα οποία η εμφάνιση, η πορεία και η έκβαση τους αποτελεί συνισταμένη πολλών παραγόντων. Ο ασθενής υποφέρει χρόνια από τα συμπτώματα τα οποία σε μεγάλο βαθμό επηρεάζουν το είδος και την ποιότητα ζωής του.
Ποιός είναι ο λόγος που εκδηλώνονται?
Βασικός μηχανισμός των παθήσεων αυτών, όπως και σε όλα τα αυτοάνοσα νοσήματα, είναι η παθολογική στροφή του ανοσοποιητικού συστήματος έναντι κυττάρων του ίδιου του οργανισμού, στην προκειμένη περίπτωση κυττάρων του γαστρεντερικού σωλήνα. Η ακριβής αιτιολογία παραμένει άγνωστη και αποτελεί συνδυασμό γενετικής προδιάθεσης και αλληλεπίδρασης περιβαλλοντολογικών παραγόντων όπως τρόπος ζωής, διατροφή, χημικά φάρμακα που επιδρούν στη φυσιολογική χλωρίδα και λειτουργία του εντέρου, ιοί λοιμώξεις, συναισθηματικοί παράγοντες- stress κ.α..
Πότε εμφανίζονται?
Ανεξάρτητα από το ηλικιακό εύρος της κάθε νόσου, έχει συχνά παρατηρηθεί ότι η χρονική στιγμή της εμφάνισης στη ζωή του ασθενούς σχετίζεται με κάποιο shock- stress είτε σε σωματικό (π.χ. χειρουργείο, ασθένεια- λοίμωξη) είτε σε συναισθηματικό επίπεδο (π.χ. στρεσσογόνα συμβάντα ή συνθήκες, συναισθηματική απογοήτευση, απώλεια) που έχει προηγηθεί στη ζωή του ασθενούς.
Πώς εμφανίζονται?
Συμπτώματα κοιλιακό πόνο, επίμονη και επαναλαμβανόμενη τάση για αφόδευση διαρροϊκές κενώσεις, εναλλαγές κενώσεων, βλέννα και αίμα στα κόπρανα, καταβολή, κόπωση, απώλεια βάρους κλπ.
Πώς μπορεί να βοηθήσει η Ομοιοπαθητική?
Η συμβολή της Ομοιοπαθητικής θεραπείας στην πρόληψη και στη θεραπεία των νοσημάτων αυτών είναι ιδιαίτερα σημαντική. Αυτό επιτυγχάνεται σε ένα βαθύ για τον οργανισμό επίπεδο λαμβάνοντας υπόψη όλους αυτούς τους παράγοντες ως εξής :
- Ενίσχυση και καλύτερη ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού έτσι ώστε σε ένα πρώτο επίπεδο να μειωθούν έως και να εξαλειφθούν οι περίοδοι οξείας έξαρσης της νόσου οι οποίες επιδεινώνουν δραστικά την μη αναστρέψιμη καταστροφή των ιστών.
- Ρύθμιση και εξισορρόπηση συναισθηματικών και ψυχικών παραγόντων στη ζωή του ασθενούς πού συχνά ευθύνονται για την εμφάνιση και ιδιαιτέρως για την επιμονή των συμπτωμάτων και της φλεγμονής. Ο γαστρεντερικός σωλήνας είναι από τα κατεξοχήν όργανα του ανθρώπινου οργανισμού το οποίο εκκρίνει αλλά και φέρει πολλούς υποδοχείς ορμονών όπως πχ σεροτονίνη, αδρεναλίνη αλλά και πολλών άλλων ουσιών που εκκρίνονται από τον εγκέφαλο ιδιαίτερα καθοριστικών για τη σωστή λειτουργία του. Η συναισθηματική υγεία του ασθενούς επομένως είναι βασική προϋπόθεση της υγείας του εντέρου του.
- Περιορισμός της χρήσης χημικών φαρμάκων όπως αντιφλεγμονώδη, ανοσοτροποιητικά, βιολογικών παραγόντων και κορτιζόνης τα οποία περιορίζουν τα συμπτώματα με κόστος όμως πολλές φορές αρκετές ανεπιθύμητες ενέργειες. Επίσης καταστέλλουν αφενός την τοπική φλεγμονή αλλά αφ’ ετέρου κάποια από αυτά όταν δεν χορηγούνται τοπικά καταστέλλουν συνολικά το ανοσοποιητικό σύστημα με αποτέλεσμα οι ασθενείς να είναι πιο ευαίσθητοι σε λοιμώξεις. Φυσικά η χρήση της Ομοιοπαθητικής μπορεί και ειδικά στην αρχή χρειάζεται να γίνει και παράλληλα με κάποια συμβατικά φάρμακα μέχρι να κινητοποιηθεί ο μηχανισμός αυτοίασης του οργανισμού. Στόχος είναι η επίτευξη του καλύτερου δυνατού επιπέδου υγείας του ασθενούς χωρίς την ανάγκη χρήσης ισχυρών θεραπευτικών μοντέλων όπως κορτιζόνη και ανοσοκατασταλτικά.
Πότε πρέπει να ξεκινήσω τη θεραπεία?
Η καλύτερη στιγμή για την έναρξη μιας Ομοιοπαθητικής αγωγής είναι το συντομότερο δυνατό από την στιγμή που θα γίνει η διάγνωση. Αυτό ισχύει για δύο λόγους:
- Ο οργανισμός μπορεί να αντιδράσει καλύτερα, έχει δηλαδή τη δυνατότητα να αυτοθεραπευτεί και έχει πολύ μεγάλη πιθανότητα μόνιμων ή θεραπευτικών αποτελεσμάτων. Στις περιπτώσεις που υπάρχει μη αναστρέψιμη παθολογοανατομική βλάβη (μόνιμη βλάβη στα κύτταρα) το ομοιοπαθητικό φάρμακο δε μπορεί να δράσει γιατί έχουν καταστραφεί βασικές ζωτικές λειτουργίες των κυττάρων. Γι’ αυτόν τον λόγο, ένας ασθενής που υποφέρει 5 χρόνια από την νόσο θα έχει καλύτερη και συντομότερη ανταπόκριση από κάποιον που υποφέρει 10 χρόνια.
- Η χρόνια χρήση ισχυρών χημικών φαρμάκων όπως κορτιζόνη και ανοσοκατασταλτικά αλλάζουν την φυσική εικόνα του ασθενούς και των συμπτωμάτων του η οποία είναι απαραίτητη για την Ομοιοπαθητικη συνταγογράφηση του φαρμάκου καθώς αυτό διαλέγεται εξατομικευμένα για τον κάθε ασθενή και όχι μόνο βάση της ασθένειας. Επίσης επιδρούν και παρεμβαίνουν στο αμυντικό σύστημα το οποίο έχει «συνηθίσει» να λειτουργεί υπό τη δράση τους και άρα είναι πιο χρονοβόρο ενεργοποιηθεί πάλι φυσικά και προς όφελος του οργανισμού.
